اعتبار و قابلیت اعمال قراردادهای هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی در نظام حقوق خصوصی ایران

این مقاله به بررسی اعتبار حقوقی و قابلیت اعمال قراردادهای هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی در چارچوب حقوق خصوصی ایران می پردازد. با توجه به پیشرفتهای فناوری بلاکچین و هوش مصنوعی، قراردادهای هوشمند به عنوان ابزارهای خودکار اجرای تعهدات چالش های جدیدی برای نظام حقوقی سنتی ایجاد کرده اند. این مقاله با تحلیل مفاهیم فقهی حقوقی مقایسه با قراردادهای الکترونیکی بررسی عنصر اراده، شرایط صحت، آثار حقوقی، تطبیق با مقررات بین المللی و شناسایی خلاهای قانونی در ایران به دنبال پیشنهادهایی برای تطبیق قوانین موجود است. روش تحقیق این مقاله تحلیلی توصیفی با تمرکز بر منابع حقوقی داخلی و بین المللی است.

کلیدواژه ها:

قرارداد هوشمند ، هوش مصنوعی ، حقوق خصوصی ، ایران ، اراده قراردادی ، بلاکچین