تحلیل تاریخی نهادسازی و سیاستگذاری در حوزه «محیط زیست» در ایران

وقوع نوسانات گسترده اقلیمی و توسعه نامتوازن در سطح کشور، وضعیت محیط زیست را در موقعیت شکننده و ناپایداری قرار داده است. بررسی کلان روندها در این حوزه نیز بیانگر مخاطرات طبیعی می باشد که از این رو لازم است سیاستگذار اهتمام و توجه خاصی در این رابطه معمول دارد. خط مشی گذاری در حوزه محیط زیست در کشور ما قدمت زیادی دارد لکن بسیاری از قوانین و خط مشی های وضع شده به درستی پیاده سازی نشده و در دستیابی به اهداف مورد نظر شکست خورده اند. در مقاله حاضر با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای و بررسی اسناد و منابع مکتوب و الکترونیکی، ضمن بررسی سیر تاریخی موضوع، عوامل موثر در عدم اجرای موفقیت آمیز خط مشی های حوزه محیط زیست با تاکید بر خط مشی های مرتبط با کنترل آلودگی هوا بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که این عوامل عبارتند از کمبود منابع مالی، در اولویت نبودن مسئله آلودگی هوا، عدم وجود نظارت کافی و موثر، فقدان اصل پاسخگویی، ناهماهنگی بین دستگاه های مجری و عملکرد جزیره ای، تفسیر شخصی از متون قانون و در نهایت ایرادات متن قانون.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، خط مشی گذاری ، تحلیل خط مشی ، نهادسازی