رابطه بین بدرفتاریهای دوران کودکی مادران و طرحواره های ناکارآمد اولیه در دختران نوجوان یک مطالعه مقطعی در شهر شیراز

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین تجارب بدرفتاری در دوران کودکی مادران و شکل گیری طرحواره های ناکارآمد اولیه در دختران نوجوان شهر شیراز انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه مادران و دختران ۱۰ تا ۲۰ ساله ساکن شیراز در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه ای به حجم ۱۵۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه بدرفتاریهای دوران کودکی برنستاین (۲۰۰۳)، پرسشنامه طرحواره های ناکارآمد اولیه ریجکبوئر و بو (۲۰۱۰) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با بهره گیری از آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین تجربه بدرفتاری دوران کودکی مادران و طرحواره های ناکارآمد دختران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰.۴۴، ۰.۰۱