تأثیر ترکیبات بیواکتیو در شیر خشک نوزاد

شیر مادر به عنوان غذای اصلی برای شیرخوران می باشد و کلیه عناصر ضروری را برای رشد طبیعی فراهم می کند و در افزایش ارتباط عاطفی مادران و شیرخوار مؤثر می باشد. شیر مادر حاوی تعداد زیادی از عوامل حفاظتی و ترکیبات تنظیم کننده ی ایمنی می باشد که سبب تقویت سیستم ایمنی شیرخوران می گردد و عفونتهای تنفسی و معده ای- روده ای را کاهش می دهد. هر چند شیر مادر اولی انتخاب برای نوزادان می باشد. اما زمانی که تغذیه با شیر مادر ممکن یا کافی نباشد جایگزین های آن نقش مهمی در تغذیه دارند. مطالعات در ارتباط با استفاده از ترکیبات فعال زیستی موجود در شیر مادر جهت بهبود کیفیت شیر خشک نوزاد صورت گرفته است که اثرات فراسودمند این ترکیبات در نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می کنند مشهود می باشد. غنی سازی شیرخشک نوزاد با دکوزاهگزانوئیک اسید به تنهایی یا در ترکیب با آراشیدونیک اسید، غلظت اسیدهای چرب ضروری را در گلبول های قرمز و پلاسما افزایش می دهد. استفاده از تری آسیل گلیسیرول موجب بهبود جذب چربی و کلسیم در نوزادان می گردد. نوکلئوتیدها نقش مهمی را در تقویت سیستم ایمنی، کاهش اسهال، افزایش میکروفلور روده و متابولیسم لیپوپروتئین ها دارند. در این مطالعه استفاده از ترکیبات بیواکتیو از جمله اسیدهای چرب چند غیر اشباعی بلند زنجیر، تری آسیل گلیسرول پالمیتات، پروتئین سویا و نوکلئوتیدها، پروبیوتیک ها در شیر خشک نوزاد مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

ترکیبات بیواکتیو ، شیر مادر ، شیر خشک نوزاد ، نوکلئوتید