مکانیابی ایستگاه های آتش نشانی با به کارگیری مدل AHP و روش فازی (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

یکی از مراکز خدماتی که نقش عمده ای در شهر داشته و ضامن ایمنی بیشتر برای حیات بشری است، مراکز آتشنشانی است. مکانیابی به عنوان یکی از تحلیلهای مکان محور تاثیر فراوانی در کاهش هزینه های ایجاد و راهاندازی فعالیتهای مختلف شهری بخصوص مکانیابی ایستگاه های آتششانی دارد. در این مطالعه با روشی نوین به مکانیابی ایستگاه های آتشنشانی در شهر اصفهان پرداخته شده است. در روش پیشنهادی ابتدا با بررسی عوامل موثر در مکانیابی ایستگاه های آتشنشانی، لایه های رقومی مورد نظر ایجاد و وارد محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (۱GIS) گردید، سپس به وسیله تصمیمگیری چند معیاره (۲MCDM ) و با به کارگیری روشهای فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (۳AHP) و فرآیند تحلیل شبکه (۴ANP) به مکانیابی محل مناسب ایستگاه های آتشنشانی پرداخته شد. در نهایت، استانداردسازی لایه ها به روش فازی که یکی از روشهای مهم در استانداردسازی داده های مکانمحور بشمار می آید، صورت گرفت. بر اساس نتایج حاصله، بیشترین نواحی شناسایی شده برای استقرار ایستگاه های آتشنشانی در مناطق شمال غربی منطقه مورد مطالعه قرار دارند که تمرکز جمعیت و واحدهای تجاری- اقتصادی در آنها نسبت به مناطق مرکزی کمتر است. به طور کل، متوسط اندازه نواحی شناسایی شده برابر با ۵۰۰ متر مربع بدست آمد، که میبایست برای انتخاب هر یک، به نوع، شدت فعالیت و گستره عملیاتی آنها در تعامل با سایر ایستگاه های آتشنشانی توجه شود.

کلیدواژه ها:

آتش نشانی ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، منطق فازی ، اصفهان.