پیش بینی خودکارآمدی براساس خلاقیت و رشد اجتماعی نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ سال شهر تهران

پژوهش حاضر، با هدف پیش بینی خودکارآمدی براساس خلاقیت و رشد اجتماعی نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ ساله شهر تهران انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود جامعه آماری شامل نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ سال ساکن منطقه ۳ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ می باشند. که از بین آنها ۱۸۱ نفر با روش نمونه گیری دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه های خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲)، پرسشنامه خلاقیت عابدی (۱۳۷۲) و رشد اجتماعی وایلند (۱۹۵۳) استفاده شد. نتایج حاصل از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیر خلاقیت و رشد اجتماعی می تواند خودکارامدی نوجوانان را پیش بینی نماید. بین خودکارآمدی با خلاقیت و رشد اجتماعی نوجوانان همبستگی مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین بین رشد اجتماعی و خلاقیت نوجوانان نیز همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد (۰۵/≥P). بنابراین نتیجه گرفته می شود که خلاقیت و رشد اجتماعی نوجوانان بر خودکارامدی آنها تاثیر می گذارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خلاقیت ، رشد اجتماعی ، نوجوانان