ریسک فاکتورهای خانوادگی مرتبط به رفتار پرخاشگرانه در کودکان پیش دبستانی

هدف از این پژوهش، بررسی عوامل خانوادگی است که رفتار پرخاشگرانه در کودکان پیش دبستانی را تشدید می کند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای، ۱۳۷۰ کودک پیش دبستانی از ده مهد کودک در شهر تهران انتخاب شدند. والدین این کودکان، خرده مقیاس پرخاش سیاهه ی رفتاری کودک (CBCL)، فهرست رفتار والدین، مقیاس محیط خانواده و پرسشنامه جمعیت شناسی را تکمیل نمودند. میانگین سنی ۱۳۸۲ کودک ۰۵.۴ سال (SD=۰.۸۸)، ۱%.۵۵ (۷۶۲) پسر و ۹.۴۴% (۶۲۰ ) دختر بود. بر اساس CBCL، شیوع رفتار پرخاشگرانه در کودکان پیش دبستانی ۴.۱۲% بود. تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره نشان داد که اختلافات خانوادگی (نسبت شانس= ۲۳۱.۱، ۹۵% فاطمه اطمینان: ۱.۱۱۱۵، ۳۶۰) تربیت خصمانه و سرکوب گرانه (نسبت شانس= ۰۸۳.۱، ۹۵% فاصله اطمینان: ۰۵۱.۱۱۱۶.۱)، عدم سازگاری در روشهای تربیتی والدین با پدربزرگ و مادربزرگ (نسبت شانس= ۶۵۸.۱، ۹۵% فاصله اطمینان: ۵۶۸.۱۵۵۰.۲) به طور قابل توجهی رفتار پرخاشگرانه کودکان را پیش بینی کرد. کودکان در محیط خانوادگی دارای اختلاف که روش تربیت خصمانه را تجربه میکنند احتمال بیشتری برای رفتار تهاجمی داشتند. علاوه بر این، نگرش والدین ناسازگار میان پدربزرگ و مادربزرگ و والدین، و همچنین قرار گرفتن در معرض تلویزیون بیش از حد، به تجاوز در دوران کودکی کمک می کند. با توجه به این که نتایج این مطالعه نشان دهنده شیوع بالای رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان پیش دبستانی است، پژوهش آینده باید توجه بیشتری به این جنبه داشته باشد. فاکتورهای خطر خانوادگی شناسایی شده در این مطالعه در ارتباط با پرخاش کودکان، راه هایی برای ایجاد استراتژی های متمرکز بر خانواده، برای جلوگیری از پرخاش در کودکان پیش دبستانی ارائه می کند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، رفتار پرخاشگرانه ، ریسک فاکتورهای خانوادگی ، سبک تربیتی ، کودکان پیش دبستانی