تأثیر برهمکنش پلی آمین پوترسین و پرتو UV-C بر کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم سلوا

میوه توت فرنگی به دلیل برخورداری از بافتی نرم و متابولیسم بالا از عمر پس از برداشت کوتاهی برخوردار است. در این تحقیق، تأثیر برهمکنش غلظت های 1 و 2 میلی مولار پلی آمین پوترسین با پرتوUV-C با شدت 300 کیلو وات بر مترمربع بر عمر پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم سلوا مورد بررسی قرار گرفت. طی مدت زمان نگه داری در دمای 4 درجه سانتی گراد، روند تغییرات کیفی میوه شامل سفتی بافت، درصد کاهش وزن، رنگ ظاهری میوه، غلظت ویتامین ث، آنتوسیانین گوشت، مواد فنولیک و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل به فواصل زمانی هر دو روز یکبار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار با پوترسین با افزایش غلظت، تغییرات رنگ ظاهری و میزان از دست دهی آب میوه را کاهش داد و از نرم شدگی بافت جلوگیری کرد. همچنین بیشترین محتوی آنتوسیانین، ویتامینC مواد فنولیک و ظرفیت آنتی اکسیدانی در میوه های تیمار شده با پوترسین مشاهده شد. کاربرد پرتو UV-C نیز با تشدید اثرات ضد پیری پوترسین سبب تأخیر در زوال میوه و افزایش عمر انباری آن به مدت 2 تا 3 روز گردید.

کلیدواژه ها:

توت فرنگی ، پس از برداشت ، کیفیت ، پلی آمین ها