اینجانب يونس يونسيان در شهر شاهرود در روز هفتم دی ماه 1360 در خانه ای اجاره ای در خیابان ساحلی به دنیا آمدم. از پدری دبیر و معلم، قهرمان ژیمناستیک کشور و صاحب مدال های طلایی و نقره ای از رویدادهای ورزشی کشور، پدری که خاطره اش همیشه با گرمکن ورزشی آدیداس و سوت ورزشی با من زنده است. مادرم یک معلم بود، فرهنگی و مدرس زیست شناسی برای فرزندان این خاک، معلم مدرسه فرزانگان و محبوب ترین مدرس دختران استعدادهای درخشان شاهرود.در کودکی در مهدکودک آزاده در خیابان سامان بودم و به شکل عجیبی دهه شصت را به یاد دارم. در مسابقه نقاشی مهدهای سراسر کشور به مناسبت هشتمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در سال 1366 به عنوان برترین نقاشی کشور از شهر شاهرود انتخاب شدم و از طرف وزیر وقت آموزش و پرورش تقدیر نامه ای گرفتم. کودکی من از مهد کودک تا دوران دبستان در مدرسه دانش و دوران راهنمایی و دبیرستان در مدرسه استعدادهای درخشان سمپاد شاهرود گذشت و در کنکور با رتبه برتر در رشته مهندسی صنایع دانشگاه امیرکبیر پذیرفته شدم. دوران دانشگاه تمام شد و به سربازی رفتم، خبرنگار واحد خبر عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران و بعد از سربازی و خاطراتش عازم شاهرود و به دنبال کار. به عنوان کارشناس پژوهش و فناوری در دانشگاه صنعتی شاهرود مشغول به کار شدم و به دلیل میل و عطش به کسب دانش، تحصیل را ادامه دادم و در سال 1395 با رتبه 23 در دانشگاه تهران در مقطع دکتری تخصصی روزانه پذیرفته شدم. در همین سال ها بود که پدر و مادر را به فاصله کوتاهی از دست دادم و طعم یتیم بودن در تلخ ترین شکلش شروع شد. از دانشگاه تهران با رساله ای قوی فارغ التحصیل شدم و تا این لحظه همواره به اعتلای شهرم اندیشیدم، در دانشگاه هایی درس خواندم که قریب به اتفاق همدوره ای هایم به آسانی از بهترین دانشگاه های جهان پذیرش گرفتند و با مغزشان فرار کردند اما من به رسم نان سفره پدری، با کم و زیاد ساختم و در شهر شاهرود ماندم، و شهری را دوست داشتم که از کودکی من را با عارفان بزرگی مثل بایزید بسطامی و شیخ خرقان آشنا کرد. تا امروز در جشنواره ها، رویدادها و سمینارهای علمی و پژوهشی بسیاری شرکت کردم و مقام های ملی و بین المللی به دست آوردم.