هانتولوژی به عنوان پارادایم نوین هستی شناسی دینی

آثار و اندیشه های فلسفی الهیات مدرن به حرکت و تغییری در هستی شناسی منجر شده اند. الهیات مدرن و فلسفه دینامروزه بیش از هر زمانی به مفهوم تازه و دارای پایایی و روایی از هستی شناسی نیاز دارد. مقاله حاضر به تبیین مفهومهانتولوژی در فلسفه و ارتباط آن با الهیات و هستی شناسی دینی می پردازد. دریدا برای واژگون سازی و در هم تنیدننسبت های تفاوت محور در هستی شناسی به تراشیدن واژه اسرار آمیز هانتولوژی (hauntologie) اقدام می کند، واژهای که از هر دو واژه هستی شناسی و تفاوت های موجود در آن مشتق شده است و به صورتی هم زمان هر دوی اینمفاهیم را در خود دارد. واژه دریدا در حقیقت ترفند و شعبده ای خردمندانه است که در خود پرده از اساس هستیشناسی بر می دارد: واژه ای که به پس تصویر ها یا آثار شبح گون به جا مانده از اندیشه هستی شناسی اشاره دارد، -اشباحی در اندیشه هستی شناسی که به پایه و فونداسیون پیشینی این اندیشه بدل شده است وضعیتی که در آن، -هانتولوژی یا هستی)شبح(شناسی مقدم و جلوتر از هستی شناسی ایستاده است.

کلیدواژه ها:

هانتولوژی ، هستی شناسی ، هستی شناسی دینی ، الهیات نوین ، متافیزیک