کشاورزی ارگانیک و نقش آن در محیط زیست

کشاورزی ارگانیک نوعی کشاورزی قانونمند و متکی به معیارها و ضوابط خاص بوم شناسانه است که هدف آن پایداری تولید ولی نه به الزام به بیشینه رساندن آن است. در این نوع کشاورزی که عوامل انسانی و جوامع تولید کننده و مصرف کننده، در قالب مجموعه ای جدا ناپذیر نگاه می شوند، به اصول سلامت (خاک، آب، گیاهان، جانوران و محیط زیست)، بوم شناسی (بر اساس سیستم ها و چرخه های اکولوژیکی) انصاف و عدالت (با توجه به فرصت ها و قابلیت های زندگی و محیط های عمومی) و مراقبت (حمایت از سلامت و آسایش نسل های بعد و محیط) توجه ویژه ای می شود. حفظ تنوع زیستی مبنای تولید در این نوع کشاورزی است و زنجیره غذایی از تولید تا توزیع، بازاریابی، فراوری و مصرف، همه زیر نظر قرار دارد. و در آن ، بیش از کمیت ، به کیفیت مواد غذایی توجه شده است. همچنین بر حفظ و نگهداری از منابع پایه کشاورزی استوار است. کشورهای جهان طی قرن های گذشته به منظور افزایش تولید محصولات کشاورزی خود، تامین نیازهای غذایی بشر و به تبع آن با هدف سودآوری بیشتر، بیش از پیش به استفاده از سموم و کودهای شیمیایی متکی شده اند و بدون در نظر گرفتن سلامت اکوسیستم، به طور فزایندهای به تخریب محیط زیست و منابع طبیعی روی آورده اند به همین دلیل طی چند سال گذشته نگرانی ها از بابت سلامت محیط و غذای مصرفی بشر افزایش پیدا کرده و نگرش های جدیدی در رابطه با بهره برداری از منابع طبیعی شکل گرفته است این سیستم کشاورزی به عنوان رهیافتی در جهت حفظ سلامت و بهداشت محیط زیست به شمار میرود. حفظ محیط زیست و جنبه های اقتصادی دو معیار مهم در کشاورزی ارگانیک می باشند .کشاورزی ارگانیک می تواند با حفظ منابع آب و خاک، نقش مهمی در حفظ سلامت و بهداشت محیط زیست ایفا کند و با افزایش تنوع زیستی در اکوسیستم، مانع از بین رفتن برخی از گونه ها از محیط شود.در این مقاله مروری، نگاهی کلی به جهات مختلف کشاورزی ارگانیک در رشته های مختلف به ویژه علوم باغبانی شده، تنگناهای آن بررسی و راهکارهایی برای توسعه کشاورزی ارگانیک شده است.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ارگانیک ، کودشیمیایی ، محیط زیست ، کشاورزی طبیعی ، کودسبز