رابطه آلکسی تایمیا، سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری و استرس در دانشجویان

پژوهش حاضر باهدف ارزیابی رابطه ی آلکسی تیمیا و سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری با استرس در دانشجویان انجام شد. در یک مطالعه از نوع همبستگی 100 شرکت کننده از میان کلیه دانشجویان رشته ی روانشناسی عمومی و بالینی مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس آلکسی تایمیای تورنتو، مقیاس سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری کارور و وایت و مقیاس استرس ارزیابی شدند. یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان دادند که آلکسی تایمیا با نمره ی کل مقیاس استرس رابطه منفی و معنی دار داشت و قادر بود 32 درصد از تغییرات استرس را به طور معنی داری پیش بینی کند، ولی با سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری رابطه معنی دار نداشت. مبتنی بر یافته ها می توان نتیجه گرفت که آلکسی تایمیا نقش اساسی در استرس داشته به نحوی که با افزایش ویژگی آلکسی تایمیا میزان استرس تجربه شده نیز افزایش می یابد، از این رو این یافته ها تلویحات عملی برای مداخله بالینی دارد.

کلیدواژه ها:

آلکسی تایمیا ، سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری ، استرس