مواجه ی پدیدارشناسانه ی دانشجویان شهرتهران باآموزش مجازی دردانشگاه

گسترش روزافزون علم و دانش در قرن جدید به خصوص فناوری اطلاعات و ارتباطات، تغییرات چشمگیری را در عرصه های گوناگون زندگی انسان ایجاد نموده است. از جمله این تغییرات، تحولات صورت گرفته در حوزه آموزش و یادگیری میباشد. در عصر انفجار اطلاعات که عصر دانایی محوری نیز نام گرفته است، شیوه های سنتی آموزش با تار و پود کهنه خود دیگر قادر به پاسخگویی به نیازهای بیحد و حصر انسان به دانش و اطلاعات نیستند. از این رو توجه به یک رویکرد جدید در حوزه آموزش، ضرورتی انکارناپذیر است. ظهور آموزش مجازی به عنوان یک ابزار نیرومند توانسته است تا حد زیادی دغدغه برنامه ریزان آموزشی را در این خصوص مرتفع سازد.دراین مقاله به شیوه ی کیفی، باروش پدیدارشناسی،نمونه گیری دردسترس و مصاحبه ی ژرف نگر به بررسی دانشجویان شهرتهران درموردآموزش مجازی دردانشگاه پرداخته میشود.جامعه ی موردنظردانشجویان دانشگاه علامه ونمونه موردنظر6نفرازدانشجویان دانشگاه علامه که درسال تحصیلی 1393-94باروش مجازی تعداددوواحد ازدروسشان راگذرانده اند؛میباشد.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، تحقیق کیفی ، فناوری اطلاعات وارتباطات