اگزیستنسیالیسم در اشعار تاتی علی پدرام

اگزیستنسیالسم(فلسفه اصالت وجود) یکی از مهمترین مکتبهای فلسفی و ادبی جهان در قرن بیستم است که از گذشته وجود داشته و عرصه گسترش آن کشورهای اروپایی به ویژه آلمان و فرانسه بوده است. در این مکتب فلسفی_ادبی، فرد انسانی به عنوان فاعلی آگاه شناخته میشود که در تجرب5 هستی و لمس معنای وجود به طور بی واسطه با حقیقت زندگانی رویارو شده و پوچی و بی معنایی زندگی خود را در می یابد، آنگاه با تکیه بر پاسداشت5 گوهر 5آزادی و با استفاده از امکان گزینش و انتخاب، هدفی برای خود برگزیده، به این شکل به سلسله رویدادها و حوادثی که زندگی نامیده میشود، معنا و مفهوم میبخشد. استاد پدرام، شاعر و نویسنده تاتی تاکستان است که با تاثیراز صافی و صفای مردمان تات و الهام از داستان های خردمندانه این مردمان که از گذشتگان دور سینه به سینه نقل شده و در میانشان اشعاری است که به واسطه طرح پرسش های بنیادین فلسفی در پیوند با هستی انسان و آغاز و انجام کار جهان و نیز باورمندی تلویحی به نقش آفرینی آدمی در تعیین مسیر خویش، با تاکید بر پیامها و توصیه در اشعار خویش میتوان از شاعران گویشور محلی اگزیستنسیالیسم در قرن حاضر به شمار آورد. این مقاله تلاشی در جهت همسو نشان دادن بن مایه های برجسته اگزیسانسیالیسم و اندیشه های فلسفی مطرح شده در اشعار استاد پدرام است.