ارائه مدل ارزیابانه از چالش های نظام مدیریت شهری شهرهای جدید ایرانی مبتنی بر رویکرد مدل سازی ساختاری تفسیری

بیان مسئله: با توجه به ماهیت شهرهای جدید در ایران، اسکان مطلوب و دستیابی به سطح مورد انتظار ساکنان از زندگی باکیفیت شهری در این سکونتگاه ها با چالش های متفاوتی مواجه است. هدف: هدف این تحقیق ارائه مدل ارزیابانه از چالش های مدیریت شهرهای جدید بر مبنای رویکرد مدل سازی ساختاری-تفسیری است. روش تحقیق: در تحقیق حاضر از روش مدل سازی ساختاری-تفسیری برای ترسیم روابط سلسله مراتبی عامل های اصلی استفاده شده که در آن، قضاوت های گروهی از خبرگان منبع اصلی گردآوری اطلاعات است. بر مبنای این روش، در تحقیق حاضر ابتدا ماتریس خودتعاملی اولیه تولید و سپس ماتریس دستیابی نهایی ترسیم شد و براساس آن، متغیرها سطح بندی و روابط آنها با یکدیگر ترسیم و خوشه بندی شدند. نتیجه گیری: در دسته بندی متغیرها، عامل زیست محیطی در سطح اول، عامل اجتماعی و فرهنگی به عنوان دومین سطح، عامل تسهیلات و خدمات به عنوان سومین سطح، عوامل اداری و نهادی و شهرسازی و معماری به عنوان چهارمین سطح، عامل مالی و بودجه به عنوان پنجمین سطح و عوامل برنامه ریزی و سیاست گذاری و قانونی و حقوقی به عنوان ششمین سطح از عوامل دسته بندی شدند و در دیاگرام روابط علت و معلولی قرار گرفتند. همچنین براساس خوشه بندی عوامل، دو عامل برنامه ریزی و سیاست گذاری و قانونی و حقوقی به عنوان عوامل مستقل (محرک)، عامل های شهرسازی و معماری ، اداری و نهادی ، مالی و بودجه و زیست محیطی به عنوان عوامل واسط و عامل های تسهیلات و خدمات و اجتماعی و فرهنگی به عنوان عامل های وابسته مشخص شدند. هیچ کدام از عامل ها به عنوان عامل خودمختار خوشه بندی نشدند. نتایج این تحقیق ضمن یاری رسانی به برنامه ریزان و سیاست گذاران این بخش در بازنگری نظام مدیریت شهری شهرهای جدید، می تواند میزان موفقیت اصلاح ساختار این نظام را در ارتقای توان مقابله با چالش ها و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان در این شهرها بالا ببرد.

کلیدواژه ها:

مدل سازی ساختاری تفسیری ، شهرهای جدید ، نظام مدیریت شهری ، چالش های مدیریت شهری