جلوه های عدالت وامانت داری در زندگی مومنین از نگاه امام علی علیه السلام درخطبه متقین

خیر چیزی است که همه آن را خواهان اند و به واسطه آن بخشی از کمالاتش حاصل می شود.برای شناخت روشن خیروشر باید مصادیق کمال هر موجودی را بشناسیم تا سلب و فقدان کمال را که هر موجودی از آن گریزان است دریابیم،اولین کمالی که همه خواهان آن و از سلبش گریزان اند،ذات و نفس خودشان است. اسلام تعادل و میانهروی را در همهی اموررعایت نموده و برای هر چیز دستوری مقرر کرده است و در مورد حب و بغض نیز، دستور داده که از حد لازم نباید تجاوز نمود، ستم نمودن به دشمن به خاطر دشمنی و ارتکاب گناه، برای دوستی تجاوز از حد است که با فرمان الهی، مباینت دارد.در روایات آثار فراوانی از امانت داری بیان شده از جمله:سبب جلب رزق و روزی،عافیت در دنیا و آخرت،نشانه ایمان و ایجاد شهامت در صاحبش می باشد. پرواپیشگان الفت پرور که جز به خصال خیر توجه ندارند، هرگز با عیبجویی و عیب گویی که نمونه ی آن القاب سوء و زننده است، مردم را اذیت ننموده، روح صفا و الفت را ازجامعه طرد نمیکنند، بلکه برعکس، با لحن احترام انگیزی که حکایت از انسان دوستی آنها دارد، روابط اجتماعی را بیش از پیش، تقویت و تحکیم میبخشد. پرواپیشه حقوقی را که خداوند برای همسایگان او ثابت فرموده است ضایع نمیگرداند و با آن ها به مهربانی و ملاطفت سلوک میکند و احسان خود را از آنها دریغ نمیدارد.

کلیدواژه ها:

زندگی اجتماعی ، مومنین ، عدالت ، امام علی علیه السلام ، خطبه متقین.