رابطه کمال گرایی و احساس خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی و احساس خودکار آمدی با سازگاری اجتماعی در دانشجویان رشته علوم تربیتی دانشگاه پیام نور شهرکرد بوده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود .جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرکردبود. که از این تعداد80نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند.ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه کمال گرایی،احساس خودکار آمدی و سازگاری اجتماعی بود.جهت تجزیه و تحلیل داد ها با استفاده از نرم افزارspss در محدوده آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در محدوده آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد.یافته ها نشان داد بین کمال گرایی مثبت با سازگاری اجتماعی رابطه معناداری با جهت مثبت وجود دارد .همچنین بین احساس خودکار آمدی با سازگاری اجتماعی نیز رابطه مثبت و معناداری بدست آمد.بحث و نتیجه گیری : هرچه کمال گرایی مثبت در دانشجویان افزایش یابدموجبات رشد و تقویت سازگاری اجتماعی را فراهم می آورد .همچنین با افزایش احساس خودکار امدی، سازگاری اجتماعی دانشجویان نیز افزایش می یابد .

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، احساس خود کار آمدی ، سازگاری اجتماعی ، دانشجویان.