اثربخشی آموزش مهارتهای مقابله ای بر رضایت از زندگی و خود پنداره خانواده های معتادین تحت درمان مراکز ترک اعتیاد شهر تهران

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارتهای مقابلهای بر رضایت از زندگی و خودپنداره خانواده های معتادین تحت درمان مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال 1395بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه خانواده های معتادین تحت درمانی مراکز ترک اعتیاد تهران که تقریبا 5300 نفر در سال 1395 بود. که 150 نفر از آنان جهت غربالگری اولیه انتخاب شدند و به پرسشنامه های مقیاس رضایت از زندگی داینر 1985 و خودپندارهSCQ پاسخ دادند، پس از تعیین افرادی که رضایت از زندگی و خودپنداره پایینی داشتند تعداد 30 نفر به صورت نمونه صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای و هر هفته 2 جلسه آموزش مهارتهای مقابله ای را دریافت نمودند. داده های پژوهش به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد بین مهارتهای مقابلهای بر رضایت از زندگی و خودپنداره خانواده های معتادین تحت درمان مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال 95 گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش می توان عنوان داشت که آموزش مهارتهای مقابلهای بر رضایت از زندگی و خودپنداره خانواده های معتادین تحت درمان مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، رضایت از زندگی ، خودپنداره ، مهارتهای مقابله ای.