اثربخشی توحید درمانی گروهی بر خودآگاهی هیجانی زندانیان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توحید درمانی بر میزان خودآگاهی زندانیان می باشد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی است که با داشتن پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و باتوجه به انتساب تصادفی در زمره طرح های شبه آزمایشی قرار می گیرد. جامعه مورد نظر زندانیان متقاضی درمان زندان مرکزی مشهد که حداقل 6 ماه حبس داشتند، بودند که از بین آنها یک نمونه ی 30 نفری به صورت هدفمند انتخاب شد و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خودآگاهی کائر و همکاران استفاده شد. پس از انجام 16 جلسه روان درمانی گروهی، دو گروه آزمایش و کنترل مورد سنجش مجدد قرار گرفتند که بر اساس تحلیل کوواریانس نتایج مشخص گردید که بین خودآگاهی هیجانی گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت، بنابراین می توان گفت که درمان یکپارجه نگر توحیدی بر میزان خودآگاهی هیجانی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان توحید درمانی ، گروه درمانی ، خودآگاهی هیجانی ، زندانی