معنا و مفهوم نور در دو مکتب نگارگری تیموری و صفوی بر اساس حکمت سهروردی

نگارگری هنر دیرین ایرانیان است که از دوران بعد از اسلام تبدیل به هنر نگارگری اسلامی شد . جهانی پر از رمز و راز را بنمایش می گذارد . نگارگری ایرانی که با اندیشه فلسفی، عرفانی که با روح ایرانی سازگار است نشات گرفته است . هنرمند ایرانی هیچگاه قصد واقع گرایی نداشته است ، بلکه او با توسل به خط و سطح و رنگ ، جهان موردنظر خود را نشان میدهد در این پژوهش به بررسی دو مکتب نگارگری تیموری و صفوی بر اساس حکمت نور سهرودی ، پرداخته شده است . که هدف از انجام پژوهش بررسی فرم و معنا در برخی از نگاره های مکاتب تیموری و صفوی است تا بتوان تاثیر نور در نگاره ها را با توجه به حکمت سهروردی پیدا کرد و با توجه به بررسی های انجام شده نظر بر این است که هنرمندان آن دوران شناخت فراوانی از عرفان و حکمت اشراق داشته اند و میتوان در آثار آنها نور را به وضوح در رنگها و در فرم ها و خطوط مشاهده کرد . که نگارگر آن دوران شناختی از مبنای نور ، معرفت و عالم فرا زمینی که برگرفته از عرفان و حکمت اشراق است داشته است و جهان پر رمز و راز خود را با شناخت آن توانسته روی سطح دو بعدی اجرا کند