تاثیر سبک رهبری تحول گرا بر نوآوری سازمانی با نگرش مهندسی مجدد در سازمان

در عصر حاضر، سازمان ها به طور فزاینده با محیط های پویا و در حال تغییر مواجه اند که شرط بقا در این شرایط متلاطم انعطاف پذیری ، انطباق پذیری و کارآفرینی و نوآوری بیشتری می باشد. داشتن یک سازمان نوآور نیازمند پیش شرط هایی می باشد که از مهم ترین و کلیدی ترین لازمه های آن حضور رهبرانی تحول گرا با نگرش مهندسی مجدد می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک رهبری تحول گرا بر نوآوری سازمانی با نگرش مهندسی مجدد درشرکت آب و فاضلاب شهرها و شهرکهای غرب تهران صورت گرفته، از لحاظ هدف کاربردی ، و روش آن توصیفی ، پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل 244 نفر از کارمندان این شرکت بوده که 150 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش ، پرسشنامه ترکیبی رهبری تحول آفرین، پرسشنامه ترکیبی نوآوری سازمانی و پرسشنامه استاندارد مهندسی مجدد می باشد، که پایایی و روایی آنها از طریق آلفای کرونباخ و روش تحلیل عاملی بدست آمده است. داده ها نیز در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با بهره مندی از میانگین ، انحراف معیار ، چولگی و کشیدگی ، و مدل معادلات ساختاری و تحلیل مسیر رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این است که بین رهبری تحول گرا و نوآوری سازمانی بطور مستقیم و نیز بطور غیر مستقیم و از طریق مهندسی مجدد رابطه معنا داری وجود دارد و این یعنی رهبری تحول گرا با نگرش مهندسی مجدد تاثیر مثبت و معناداری بر نوآوری سازمانی دارد. از اینرو پیشنهاد می شود با بکارگیری و ایجاد ساختارهای مناسب حمایت کننده از سبک رهبری تحول گرا با استفاده از مهندسی مجدد فضا و شرایطی مناسب برای نوآوری سازمانی فراهم شود.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول گرا ، نوآوری سازمانی ، مهندسی مجدد