حدود ارتباط با نامحرم از دیدگاه قرآن کریم

خداوند حکیم و سبحانی که خالق تمام جهان هستی است، هیچ کاری که با حکمت و عدالتش منافات داشته باشد انجام نمیدهد و انسان که شریف ترین مخلوق خداوند هست و موجودی است اجتماعی، یکی از نیازهایش برقراری رابطه با عموم افراد است که این رابطه بعضی مواقع با جنس مخالف صورت گرفته و از آنجایی که در مرد و زن یکی از قویترین قوات را قوه شهوانی تشکیل میدهد، در صورت عدم کنترل این غریزه آتشین به خصوص در مقابل جنس مخالف که شعله ورتر است، می تواند افسار وجود آدمی را در دست گرفته و انسان را به سمت فساد سوق دهد. بنابراین باید این روابط با چه کیفیت و محدوده ای برقرار گردد تا از چهار چوب قرآنی خارج نشود و صدمه ای بر پیکر سالم انسان و جامعه وارد نسازد که برخی از این محدوده ها را قرآن ذاکر است و افراد باید در حد ضرورت و بدور از عشوه گری و هوس بازی رابطه برقرار کرده و در این ارتباط از خودنمایی، آرایش، بدحجابی و تماس بدنی پرهیز کنند روند این نوشتار که با روش تحلیلی توصیفی نگارش یافته و شیوه گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای بوده است، توضیح چهارچوب های ارتباط افراد محرم و نامحرم، با تمسک به آموزه های وحیانی قرآن کریم می باشد.

کلیدواژه ها:

محدوده ، ارتباط ، انسان ، محرم ، نامحرم ، قرآن