رابطه سرمایه اجتماعی خانواده و مشارکت ورزشی دانش آموزان پسر ورزشکار

نوجوانی را بیشتر دوره سلامتی می پندارند و با همین پیش فرض آنان بیش از دیگر گروه های سنی از خدمات مراقبتی و پیشگیری بی بهره اند. بر اساس سر شماری سال 1395 ، نوجوانان حدود 17 میلیون نفر از جمعیت کشورمان را تشکیل می دهند[ 1]. کشور ما با داشتن چنین سرمایه عظیمی از نوجوانان نیازمند برنامه ریزی های دقیق و توجه به سلامت و رشد آنان است. چراکه در این دوران عادات و رفتارهای طول دوره زندگی مثل تغذیه و ورزش شکل می گیرد و ورزش نوجوانان به دلایل مختلفی می تواند بر ارتقای سلامت موثر و در صدر اولویت های مربوط به بهداشت نوجوانان باشد. باتوجه به کاهش میزان فعالیت بدنی دربین نوجوانان، آنان نیازمند شرایط و برنامه هایی برای ارتقای رفتار بهداشتی ورزش هستند. امروزه ورزش حتی تا عمق نهادهای اجتماعی گوناگون اعم از خانواده، مدرسه، موسسات و بخش های خصوصی رسوخ کرده و با نفوذ در قلب رسانه های بزرگ و همگانی، یکی از بزرگ ترین پدیده های اجتماعی قرن بیستم شده است، به طوری که ملل مختلف با پرورش قهرمانان ورزشی، خود را به دیگر کشورها معرفی می کنند و ورزش یک نقطه عطف شده است. ورزش در سطح رقابتی با خارج شدن از حالت غیرحرفه ای، به طور حرفه ای سرگرمی آفرین تجلی می یابد که تحت نفوذ و سیطره سیاست و اقتصاد و برنامه ریزی بلند مدت قرار دارد که این عوامل مهم ترین وجوه ورزش برای ورزشکاران، مربیان، داوران، نهادهای حاکم، صاحبان تاسیسات ورزشی و کشورهای میزبان مسابقات ورزشی به شمار می روند[ 2]. نقش ورزش از نظر اجتماعی، روانی، فرهنگی و اقتصادی در جهان امروز انکارناپذیر است. از طرفی، رویدادها و فعالیت های ورزشی تاثیرروزافزونی بر فعالیت های گوناگون انسان، از جمله فعالیت های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دارند. امروزه ورزش حتی تا عمق نهادهای اجتماعی گوناگون اعم از خانواده، مدرسه، موسسات و بخش های خصوصی رسوخ کرده و با نفوذ در قلب رسانه های بزرگ و همگانی، یکی از بزرگ ترین پدیده های اجتماعی قرن بیستم شده است، به طوری که ملل مختلف با پرورش قهرمانان ورزشی، خود را به دیگر کشورها معرفی می کنند و ورزش یک نقطه عطف شده است. بررسی ها نشان داده اند که نحوه مشارکت افراد مختلف با زمینه های اجتماعی-فرهنگی متفاوت در فعالیت های ورزشی متفاوت می باشد