تاثیر تربیت بدنی و ساعات ورزش بر کاهش فشارهای روانی و سلامت عمومی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، مقایسه سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار در مقطع متوسطه می باشد. بدین منظور، 200 نفر دانش آموز ورزشکار و 200 نفر دانش آموز غیر ورزشکار با میانگین سنی16/5±1/83 سال به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. از پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی GHQ-28 برای اندازه گیری 4 خرده مقیاس (سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و افسردگی) استفاده گردید. اعتبار پرسشنامه تا کنون در بیش از 70 کشور دنیا بر آورد شده است R=82%-92% برای فرضیه های تحقیق از آزمونU – Mann Whitney و آزمون ضریب همبستگی اسپرمن در سطح P<0/05 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت سلامت جسمانی دانش آموزان ورزشکار M=2/4±2/1 بهتر از دانش آموزان غیر ورزشکار M=5±3/4 است و دانش آموزانی که فعالیت بدنی منظم دارند، اضطراب و اختلال خواب کمتری M=3±2/7 نسبت به دانش آموزان بدون فعالیت بدنی منظم M=8/7±3/1 دارند. وضعیت کارکرد اجتماعی دانش آموزان ورزشکار M=3/3±2/8 بهتراز غیر ورزشکاران M=8/4±3/2 است، افسردگی این افراد M=1/1±1/4 است، افسردگی این افراد M=7/6±4/7 است. همچنین بین سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار با مدت فعالیت و رزشی آنها ق=0/68 ارتباط معنی داری وجود داشت. بنابراین می توان بیان کرد که وضعیت سلامت عمومی (کل شاخص ها) دانش آموزانی که فعالیت بدنی منظم دارند بهتر از دانش آموزان بدون فعالیت بدنی منظم است؛ و هرچه سابقه فعالیت های ورزشی بیشتر بوده دانش آموز از سلامت عمومی مطلوبتری بر خوردار بوده است.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار ، سلامت جسمانی ، کارکرد اجتماعی ، افسردگی و اضطراب.