بررسی پیشینه آیین و رسوم ایران در شاهنامه فردوسی

بدلیل اینکه خداینامه و تقریبا همه ی متون تاریخی و ادبی در زبان پهلوی و نیز برگردان فارسی و عربی آنها از دست رفته اند، شاهنامه مهمترین چشمه ی آگاهی ما در بسیاری از زمینه ها چون تاریخ و جغرافی و ادب و هنر و رسمهای خانوادگی و آیین های اداری و کشوری در ایران باستان به شمار می رود. همچنین شناخت فرهنگ و آداب اصیل ایرانی که از دیر باز تاکنون با انسان همراه بوده است و بخشی از عقاید مردم را به همراه داشته است، ارزشمند و قابل تقدیر است . فردوسی شاعر بزرگ حماسه سرای ایران نیک توانسته است بسیاری از آیین کهن ایران را در قالب نظم ابیات برای ما به یادگار بگذارد. برای آشنایی با عادات و آداب کهن ایرانی، لازم است تاریخچه ای از فرهنگ و عقاید مردمی کهن را بررسی کرد و در تکاپو با این آداب به گوشه هایی از آن که ما تحت عنوان آیین جشنها و سوگواریها و شراب و ازدواج و. . ایران باستان در شاهنامه به آن می پردازیم، باید پرداخت.ماحصل این تحقیق و تفحص این بود که کتاب شاهنامه صرفا حماسی نبوده بلکه کتابی تعلیمی و گاه غنایی است دیگر اینکه ایرانیان علاقه ی وافری در حفظ بعضی از این آیین و رسومات داشته اند به طوری که بعد از گذشت زمانی طولانی هنوز آدابی را در جای جای زندگی خود مشاهده میکنیم.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، آیین و رسوم ، هنر ، اخلاق ، ایران باستان