نقش مدیریت دانش در ارتقای سازمان های آموزشی و مدارس

امروزه که در عصر شکوفایی انواع متعدد علوم و فنون، دانایی و دانش به سر می بریم با توجه به پیشرفت های پویا، ایستا ناپذیر و سریع علمی که وجود دارد؛به نظر می رسد مدیریت دانش به عنوان یکی از ابزار های قدرتمند و همسو با این تغییرات فزاینده علمی در سازمان های آموزشی به ویژه مدارس به شمار آید. مدیریت دانش یعنی فرایند استفاده خلاق، موثر و کار آمد از کلیه دانش و اطلاعات در دسترس سازمان به نفع مشتری. بدون شک آن چه که باعث ارتقاء کیفیت خروجی های سازمان های آموزشی می شود وجود مدیری توانمند آگاه به علوم روز و تاثیرگذار درسازمان های آموزشی است که علاوه بر هماهنگی و سازگاری با تغییرات درونی و محیطی، خود نیز باعث تغییر می گردد. استفاده از دانش و آموخته ها در سازمان های آموزشی نظیر مدارس به بهبود و تصمیم گیری، انعطاف پذیری بیشتر، کاهش بار کاری، افزایش بهره وری، ایجاد فرصت های جدید کسب و کار، کاهش هزینه و بهبود و انگیزه کلیه اجزای سازمان کمک می کند. مدیریت دانش با افزایش اعتماد سازی و همچنین ارتباطات بین شبکه های اثربخش میان افراد در سازمان، فرایند های توزیع و گسترش دانش و اطلاعات را تسهیل و تسریع می کند. مدیریت دانش نقش مهمی در تولید بینش های انسانی در سازمان های آموزشی به ویژه مدارس دارد و منجر به تولید فرهنگ کار تیمی و دستیابی به مزایای فرایند مشارکت و تشریک مساعی افراد در سازمان های آموزشی می گردد. در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای و نیز با استفاده از منابع چاپی شامل کتاب، مقاله و پژوهش های پیشین سعی گردیده است به بررسی و معرفی مدیریت دانش و نقش آن به عنوان ابزاری قدرتمند و به روز برای استفاده هرچه بیشتر مدیران سازمان های آموزشی، راهبردهای پیاده سازی مدیریت دانش در سازمان های آموزشی، چالش ها، موانع و نقاط ضعف مدیریت دانش در سازمان های آموزشی پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، سازمان های آموزشی ، مدارس