بررسی ادله قرآنی اثبات وجود حجت در روی زمین

حجت در لغت به معنی قصد کردن، چیز مشخص و دارای حد و مرز است که برای اثبات مطلوب و بیان مقصود و دفع عذر بر له یا علیه کسی استفاده می شود، دلالتى است روشن بر اساس راه مستقیم با قصد و هدف مستقیم و چیزی که بر صحت و درستى یکى از دو نقیض اقتضاء و حکم مىکند. اگر ما امامت را به عنوان یک حاکم سیاسی که متصدی امور دنیوی مردم و ریاست عامه باشد تعریف کنیم نیازی به امام نداریم ولی اگر امامت را به عنوان کسی که سعادت دنیا و آخرت را تامین می کند و راه رسیدن را به آن را نشان می دهد آنوقت باید قائل به امامت شیعه شد که فراتر از دنیا و زمان است و برای همه زمانها و مکانها و عوالم برنامه دارد همیشه به وجود چنین امامی نیاز است چون انسان محدود به این دنیا نیست و فقط برای زندگی کوتاه دنیایی خلق نشده است چون اگر این می بود دیگر نیازی به امام نیست بلکه همان روشی که مرسوم است که اهل حل و عقد متصدی امور شوند ولو با قهر و غلبه، کافی است و برای اداره چنین زندگی نیازی به عقل هم نیست بلکه غرائز انسانی برای تامین نیازهای زندگی کافی است.

کلیدواژه ها:

حجت ، غیبت ، تحلیل قرآنی