بررسی کارکرد ادعیه قرآنی در پیشرفت روانی انسان

دنیای صنعتی مدرن مملو از مشکلات و اسیب های روانی است که گرچه علم پزشکی در پیشگیری و درمان آن گام های محکمی برداشته است ولی نمی توان نسبت به نقش باورهای دینی در کاهش و التیام آن مسامحه نمود. دعا و مناجات یکی از راهکارهای تاکید شده در دین مبین اسلام است دعا کردن در حقیقت مطالبه ی نیازهای یک شخص ضعیف از یک وجود بلندمرتبه است که فارغ از همه ی ابعاد مادی یا معنوی ان در جسم و روح انسان تاثیرات شگرفی بر جای می گذارد. بسیاری از درخواست های انسان از خداوند گرچه به ظاهر صرفا مادی یا معنوی به نظر می رسند ولی در ارتقای شخصیت او نقش مهمی ایفا می کند. در باطن و کنه دعا یک ارتباط صمیمانه بین خالق و مخلوق شکل می گیرد که حاکی از حس نیاز، اعتماد و رضایت است هدف از انجام این پژوهش که با روش تحلیلی توصیفی انجام گرفته بررسی کارکردهای ادعیه ی قرآنی در ارتقای سلامت روانی انسان است.