بررسی آلودگی عضلات میگوی سفید هندی (Peneaus indicus) به فلزات سنگین در مناطق مختلف خلیج فارس در سواحل ایران

در این تحقیق میزان تعدادی از فلزات سنگین در عضلات میگوی سفید هندی به روش جذب اتمی در منطقه مهم صیادی خلیج فارس بندر بوشهر،بندر دیلم،بندر ماشهر آبادان) اندازه گیری شد با استاندارد جهانی آن مقایسه گردید. بر اساس نتایج بدست آمده میانگین فلزات مس، آهن سرب روی در میگوی صید شده در سواحل بندر ماهشهر به ترتیب 4/14±1/21 0/95±0/025 0/592/54± 0/48±0/028 میکروگرم در گرم (میلی گرم در کیلوگرم) بدست آمد. میانگین فلزات سنگین اندازه گیری شده در میگوی صید شده از بندر دیلم به تریتیب مس 0/95 ±0/24 آهن1/48 ±0/10 سرب 0/190±0/005 روی 0/46±0/02 میکروگرم در گرم بدست آمد. میانگین فلزات مس، آهن سرب روی در میگوی صید آبادان به ترتیب 0/18±0/01 1/98±0/048 0/59±0/023 0/47±0/036 میکروگرم در گرم بدست آمد. میزان فلزات میانگین فلزات مس، آهن سرب روی در میگوی بندر بوشهر، مس 0/06±7/01 آهن 0/62±0/10 سرب 0/33±0/10 روی 0/34±0/054 میکروگرم در گرم اندازه گیری شد. میزان کادمیوم کبالت در هر چهار ایستگاه بسیار جزیی میانگین آن در حد صفر بود. با توجه به نتایج بدست آمده بندر ماهشهر از نظر میزان سرب مس موجود در عضلات از سایر مناطق آلوده تر بود اختلاف معنی داری با سایر مناطق داشت .(p<0.05) آبادان از نظر میزان آهن موجود در فلزات از سایر مناطق آلوده تر بود تفاوت معنی داری را با سایر مناطق نشان داد(.(p<0.05 بقیه فلزات تفاوت معنی داری را در در نقاط مختلف با هم نشان ندادند. به جز غلظت سرب در بندر ماهشهر آبادان که از استاندارد جهانی آن بالاتر بود غلظت بقیه فلزات از استاندارد جهانی پایین تر بود.