دانش بوم شناختی سنتی گالش های مازندران در ارتباط با حفاظت از درختان و درختچه -های جنگل های هیرکانی (مطالعه موردی منطقه لفور)

دانش بومشناختی سنتی ادراک و تجربه افراد یک محیط است که برای هزاران سال نقش کلیدی در توسعه اقتصادی و فرهنگی داشته است . دامداران، از طریق تجربه عملی و ارتباط مستمر با محیط خود، قادر به دسته بندی عناصر سیمای سرزمین هستند. در این پژوهش ، دانش سنتی گالش های منطقه جنگلی لفور در استان مازندران مورد بررسی قرار گرفته است . این مطالعه ، طی یک سال و با انجام ۱۰ سفر به منطقه لفور و جمع آوری بیش از ۵۰۰ نمونه گیاهی و انجام ۵۰ مصاحبه ، صورت گرفت . براین اساس ۲۰۸ گونه گیاهی شناسایی شدند. در منطقه لفور حدود ۵۰ گونه درختی و درختچه ای وجود دارد که ۲۹ گونه از آنها در فصول مختلف سال و در زیستگاههای مختلف توسط گالش ها مورد استفاده قرار می گیرند. به دلیل وابستگی شدید گالش ها به این گونه ها، حفاظت از آنها نیزبه روشهای زیر انجام می شود: ۱) عدم قاچاق چوب به دلیل حضور دامدارن ؛ ۲) انجام چردهگیری (هرس شاخه های جانبی )؛ ۳) افزایش نورگیری زمین از طریق جمع آوری تنه ها و شاخه های افتاده و سنگ ها؛ ۴) جمع آوری و لگار (Hedera pastuchovii) از درختان؛ ۵) جمع آوری گیاه نیمه انگل دارواش (Viscum album) از درختان میزبان؛ ۶) توزیع کود دامی در کف جنگل ؛ ۷) بریدن پاجوش درختان؛ ۸) تسهیل نفوذ بذر در خاک توسط تردد دام؛ ۹) حرکت بین واحدهای عرفی جنگلی ملگ «» در ارتفاعات مختلف ؛ ۱۰) تخصیص محیط بانان عرفی محلی موسوم به چرامچ .” ” براساس نتایج فوق، مدیریت و حفاظت مشارکتی توسط دامداران و دولت ، می تواند منتج به پایداری جنگل گردد و بیرون راندن آنها دربردارنده اثرات منفی است .

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، دانش محلی ، مردم بومی و محلی ، بوم مردم نگاری.