ارایه یک چارچوب جامع به منظور مدیریت بهینه مخزن سد زاینده رود مبتنی بر هوش مصنوعی بهینه سازی تکاملی

ازآنجاکه جریان های ورودی به مخزن حجم های ذخیره سد زاینده رود، دارای عدم قطعیت هستند چالش اصلی، بهترین رهاسازی مخزن بهینه سازی خروجی آب می باشد. در این تحقیق به ارایه یک چارچوب چندمرحله ای به منظور مدیریت بهینه مخزن سد پرداخته می شود. ابتدا میزان بارش سالیانه بر روی مخزن سد با استفاده از شبکه عصبی پیش بینی شد. یک مدل برنامه ریزی ریاضی غیرخطی با چهار هدف (تامین نیاز زیردست، کنترل سیلاب محیط زیست، تولید انرژی برقابی رسوب) بررسی ایجاد گردید. نوآوری تحقیق، بهینه سازی هم زمان اهداف مرتبط با تامین نیازها ملاحظات زیست محیطی می باشد. برای حل مدل ریاضی از روش اپسیلون محدودیت استفاده گردید. به منظور بهینه سازی آن در ابعاد بزرگ از یک الگوریتم ژنتیک نامغلوب استفاده شد. جواب های حاصل از الگوریتم ژنتیک ازلحاظ معیارهای فاصله از نقطه ایده آل پراکندگی بر جواب های روش محدودیت اپسیلون برتری دارند. درنتیجه کیفیت کارایی بالای الگوریتم ژنتیک نامغلوب در بهینه سازی مخزن سد را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بهینه ، هوش مصنوعی ، بهینه سازی تکاملی ، مخزن سد