مروری بر فیلم های خوراکی: روش های تولید و منابع تشکیل دهنده

امروزه نگرانی در مورد محیط زیست، افزایش ضایعات تجزیه ناپذیر و مشکلات موجود در بازیافت مواد بسته بندی سنتزی موجب تلاش محققان برای دست یافتن به مواد زیست تخریب پذیر جدید که مناسب برای بسته بندی مواد غذایی هستند، شده است. استفاده از فیلم ها و پوشش های خوراکی دارای فوایدی همچون افزایش زمان ماندگاری محصولات غذایی، ممانعت از انتقال رطوبت، اکسیژن، کربندی اکسید، آروما و لیپیدها می باشد. فیلم ها و پوشش ها بر حسب فرمولاسیون، روش تشکیل و روش های تغییردهنده که روی آنها اعمال می شود، می توانند خوراکی بوده و یا تنها زیست تخریب پذیر باشند. فیلم های زیست تخریب پذیر توانایی کاهش استفاده از مواد بسته بندی های سنتزی را دارند. به طور کلی، بسته بندی های زیستی باید همانند بسته بندی های سنتزی عمل کرده و ماده غذایی را از آلودگی و سایر تغییرات محافظت کنند.

کلیدواژه ها:

فیلم خوراکی ، زیست تخریب پذیر ، خواص ممانعتی ، پلیمر