نقش بازی در رشد مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی

روانشناسان و متخصصان تعلیم و تربیت، دوره ی اول کودکی یا پیش دبستانی را دوره ای حساس و مهم در رشد کودک بشمار می آورند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که اگر در این مرحله از رشد نسبت به کودک از نظر جسمی، روانی و تربیتی غفلت شود، در مراحل بعد تنها پنجاه درصد جبران می گردد و پنجاه درصد دیگر هرگز جبران نخواهد شد، این نیازمند آن مسیله خواهد بود که ویژگی های رشد جسمانی، حرکتی، شناختی و عاطفی کودکان را بشناسیم و در قالب یافته های موجود به آموزش و پرورش کودکان بپردازیم. یکی از محورهای اساسی در آموزش و پرورش پیش دبستانی تاکید بر بازی و فعالیت بوده است که بازی، محیط باز محرکی را برای رشد هوشی، کلامی، اجتماعی، عاطفی و جسمی کودکان فراهم می آورد. بازی تقویت کننده ی نیازهای فردی، توانایی ها و علایق کودک، و راهی طبیعی برای بیان عقاید و احساسات و نیز پژوهش و شناخت دنیای پیرامون کودک است. بازی های پیش دبستانی علاوه بر آنکه موجب پر کردن اوقات فراغت کودکان شده، به گونه ای سازنده و مفید باعث رشد مهارت های ذهنی، اجتماعی، شناختی، حرکتی، جسمانی و عاطفی کودکان شده است. بر اساس نظریات انجمن ملی تعلیم و تربیت نوجوانان مهمترین تمرینات دوران کودکی، بازی است. بازی فعالیتی است که در ان کودک رشد صحیح خویش را نشان می دهد و رشد و نمو کودکان در تمام زمینه ها به حرکت در می اید. انجمن ملی اموزش کودکان کم سن، استفاده وسیع از پروژه ها، بازی، کاوش، کار گروهی، مراکز یادگیری و موارد مشابه را توصیه کرده (اسلاوین، ترجمه سید محمدی؛ 1385). به طور کلی بازی تاثیر مثبتی بر روی کودکان پیش دبستانی در زمینه های مختلف دارد، لذا در پژوهش حاضر با هدف بررسی نظریات پیرامون بازی و تاثیر آن بر رشد مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی بر اساس مطالعات کتابخانه ای تهیه و تدوین شده است.

کلیدواژه ها:

بازی ، نظریه پیاژه ، نظریه بازی ، مهارت های اجتماعی