کاربست بعد کالبدی – محیطی رویکرد تاب آوری در مجموعه مسکن مهر در مواجه با مخاطره طبیعی زلزله (مسکن مهر بهاران شهر سنندج)

شواهد حاکی از آن است که اغلب سکونتگاه های انسانی در مناطق مستعد مخاطرات طبیعی واقع شده اند و مخاطرات طبیعی به عنوان جزیی از نظام طبیعت از ابتدای تاریخ، سکونتگاه های انسانی را تهدید کرده است. کشور ایران به لحاظ جغرافیایی و زمین شناختی، آسیب پذیری بسیار بالایی در برابر سوانح طبیعی به ویژه زلزله دارد و به هنگام بروز بلایای طبیعی، آسیب پذیرترین اقشار جامعه، گروه های کمدرآمد شهری و فقراء هستند. بنابراین تامین مسکن مناسب و استاندارد و به دنبال آن محیط مسکونی تاب آور در برابر بلایای طبیعی برای آنها از اهمیت والایی برخوردار است؛ در دهه های اخیر سیاست های گوناگونی برای تامین مسکن گروه های کم درآمد شهری مطرح شده اند؛ در ایران هم در این زمینه سیاست های گوناگونی پیگیری شده است؛ که در سال های اخیر پروژه های مسکن مهر برای تامین مسکن این افراد پیگیری و اجرا شده است. هدف اصلی این پژوهش کاربست رویکرد تاب آوری (کالبدی محیطی) در پروژه مسکن مهر بهاران شهر سنندج به عنوان نمونه در برابر بلایای طبیعی نظیر زلزله است. در این پژوهش که پژوهشی کاربردی است از روش میانگین مجموع فواصل از حد بهینه تاب آوری برای تعیین سطح تاب آوری استفاده شد و نتایج به دست آمده از این مطالعه، تاب آوری کالبدی محیطی مجموعه مسکن مهر بهاران شهر سنندج را نسبت به حد بهینه، در سطحی پایین نشان می دهد (ARI2=0/53). این مقدار بیانگر ناپایداری مجموعه در برابر زلزله است. بیشترین ضعف مجموعه در درجه اول مربوط به بعد محیطی پروژه و در درجه بعدی، بعد کالبدی مجموعه است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری کالبدی محیطی ، مخاطرات طبیعی ، زلزله ، مسکن مهر