تبیین معیارهای ایجاد شهر تاب آور با تاکید بر شاخص کالبدی- زیرساختی (مطالعه موردی محله امام زاده حسن، منطقه 17 تهران)

هدف از پژوهش حاضر تبیین معیارهای ایجاد شهر تاب آور با تاکید بر شاخص کالبدی- زیرساختی می باشد زیرا تاب آوری در برنامه ریزی شهری برای ایجاد شهری ایمن و دارای آمادگی بسیار بالا در برابر حوادث غیر مترغبه معنی می شود. از این رو در جهت تبیین و درک مسیله تاب آوری در حوزه زیرساختی و کالبدی محله امام زاده حسن در منطقه 17 تهران به عنوان مطالعه موردی تعیین گردید. منطقه 17 تهران و محله امام زاده حسن در بخش جنوب غربی تهران واقع شده و از لحاظ کالبدی و زیرساختی دارای مشکلات فراوانی می باشد. فرسودگی بافت، معابر کم عرض، فشردگی و تراکم برخی از مسایل در حوزه کالبدی و زیرساختی در این محدوده هستند. اطلاعات مورد نیاز پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و با استفاده از نظرات کارشناسان در حوزه شهری جمع آوری شده است. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی- تحلیلی بوده است بر این اساس مسایل تاب آوری زیرساختی و کالبدی در نظام زیرساختی، شبکه معابر و دسترسی، تقسیمات کالبدی، عملکرد و فعالیت کاربری عمده، فرم کالبدی، استخوان بندی کالبدی و سیما و منظر شهری در محدوده مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است و نقاط قوت و ضعف، فرصت و تهدید در غالب تحلیل ماتریس swot استخراج گردیده که نتایج نشان می دهد استراتژی تعیین شده تدافعی می باشد که بر این مسیله دلالت دارد که محله امام زاده حسن دارای نقاط ضعف و تهدیدهایی در حوزه کالبدی و زیرساختی می باشد و استراتژی تدافعی بیان می دارد که با شناخت نقاظ ضعف داخلی و تهدیدهای بیرونی در محله باید تلاش در جهت بهبود مسایل تاب آوری در حوزه زیرساختی و کالبدی تسریع شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، شهر تاب آور ، زیرساختی و کالبدی ، امام زاده حسن