تهیه نقشه کاربری اراضی با استفاده از تکنیک های سنجش از دوری و هوش مصنوعی(مطالعه موردی دشت مروست)

در قرن اخیر عوامل متعددی همانند افزایش جمعیت، شدت بهره برداری از اراضی و منابع طبیعی و کاربری نادرست اراضی پیامدهایی مانند فرسایش و هدررفت خاک، کاهش حاصلخیزی آن، نابودی اراضی، بروز سیلاب های مخرب را درپی داشته است. از این جهت لازم است تا جنبه های مختلف تغییر کاربری اراضی و روند گذشته و آینده آن در مطالعات و تصمیم گیری های کلان کشور مورد توجه قرار گیرد. بنابراین دستیابی به یک نقشه کاربری اراضی دقیق به عنوان زیربنای مدیریت حوزه آبخیز از اهمیت بالایی برخوردار است. تهیه نقشه کاربری اراضی با استفاده از تصاویر ماهواره ای یکی از مهمترین کاربردهای سنجش از دور است و الگوریتم های زیادی برای این منظور توسعه یافته است. در این مطالعه ابتدا پیش پردازش های لازم بر روی تصویر لندست اعم از تصحیحات رادیومتریک، اتمسفری و هندسی صورت پذیرفت. درگام بعدی جهت تولید یک تصویر با قدرت تفکیک طیفی و مکانی بالا اقدام به ادغام باند پانکروماتیک لندست با باند های چند طیفی آن گردید. بدین منظور از تکنیک های مختلف IHS، PCA، Brovey و موجک استفاده شد. در نهایت جهت طبقه بندی تصویر و تهیه نقشه کاربری اراضی از روش های پیکسل پایه و شیء گرا استفاده گردید. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که در ادغام باندها روش موجک با همبستگی 95/0 از سایر روش ها عملکرد بهتری داشته و توانسته اطلاعات تصاویر اولیه را بهتر در خود حفظ نماید. همچنین نتایج صحت سنجی نقشه های کاربری اراضی حاصل از الگوریتم های ماشین بردار پشتیبان و شبکه عصبی مصنوعی در روش پیکسل پایه نشان از کارایی بالاتر الگوریتم شبکه عصبی مصنوعی با شاخص صحت کلی 75/0 می باشد. مقایسه نقشه های حاصل از روش های پیسکل پایه و شیءگرا با واقعیت نیز کارایی بالاتر روش شیءگرا با شاخص صحت کلی 92/0 را نشان دادند.