کاربرد منطق فازی در ارزیابی اثرات محیط زیست (EIA)

ارزیابی اثرات توسعه (EIA) روشی موثر در حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست است و امروزه روشهای مختلفی برای آن وجود دارد. اگرچه بسیاری از آنها به منظور بررسی اثرات محیط زیستی پروژه های به خصوصی طراحی شده اند، اما برخی از روشها را میتوان در سطح جهانی و برای طیف وسیعی از پروژه ها انجام داد. پیشبینی و برآورد همه نشانزدهای اصلی در اجرای پروژه ها به عهده EIA است، اما اجرای آن با مشکلاتی همراه است. یکی از این مشکلات مربوط به ماهیت داده های مورد استفاده است، به طوری که اطلاعات مربوط به فرایند ارزیابی اثرات توسعه فعالیتها و پروژه ها اغلب در دسترس نبوده، اکثر این اطلاعات با متغیرهای معنایی توصیف میشوند و تحت تاثیر عدم صحت و عدم قطعیت بالایی قرار دارند. بنابراین منطق فازی ابزار مناسبی برای بیان چنین اطلاعاتی است. این مقاله به نقش منطق فازی در فرایند ارزیابی اثرات توسعه پرداخته و نشان داده که ارزیابی اثرات توسعه با منطق فازی یک روش چند هدفه – چند صفته در شرایط عدم قطعیت است، همچنین این روش یک سامانه خبره و یک سامانه پشتیبان تصمیم گیری است و میتواند در طیف وسیعی از پروژه ها به کار رود.

کلیدواژه ها:

فازی سازی ، اثرات توسعه ، نشانزد ، تعقل تقریبی ، عدم قطعیت