سنجش سطح امنیت روانی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در فضای مجازی

این پژوهش با هدف بررسی سطح امنیت روانی دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در فضای مجازی انجام شد. روش شناسی: پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر روش اجرا، توصیفی و همبستگی است که اطلاعات آن از طریق پرسشنامه امنیت روانی و به شیوه میدانی جمع آوری گردیده است. به منظور تایید روایی ابزارهای پژوهش از نظر برخی از متخصصان روانشناسی استفاده شد و برای بررسی پایایی هم از آزمون آلفانی کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای 0/83 بیانگر پایا بودن ابزار مورد استفاده داشت. با توجه به قلمرو زمانی و مکانی انجام پژوهش، جامعه آماری عبارت است از کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل دوره کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 1395-96 که تعداد کل آنها با اعلام اداره کل آموزش این دانشگاه برابر 11245 نفر است. با توجه به ویژگیهای جامعه آماری از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه استفاده شد که تعداد 371 نفر برای پژوهش حاضر انتخاب شدند.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که سطح امنیت روانی دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی بالاتر از حد متوسط است. همچنین بررسی های آماری نشان داد که بین سطح امنیت روانی دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی از نظر جنسیت و حوزه های مختلف تحصیلی تفاوت وجود ندارد. نتیجه گیری: نتیجه کلی پژوهش حاضر نیز مبین این نکته است که با افزایش سطح سواد دانشجویان میتوان بسیاری از چالشهای پیش روی آنان در فضای مجازی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

امنیت روانی ، فضای مجازی ، دانشجویان کارشناسی ، دانشگاه فردوسی مشهد