بهینه سازی الگوی حرکت راه رافتن یک بیمار قطع نخاعی به کمک اورتز ARGO

ویلچر یکی از پرمصرف ترین وسایل برای جابجایی بیماران قطع نخاعی است. اما استفاده دایمی از آن عوارضی مانند پوکی استخوان، زخم بستر و ... را به دنبال دارد. این عوارض با ایستادن و راه رفتن به طور مقطعی مرتفع می شود. در مورد بیمارانی که سطح قطع شدگی نخاع به گونه ای است که اندام های فوقانی و بخصوص دست ها تحت کنترل مغز هستند وسایل کمکی مانند اروتز ARGO وجود دارد که راه رفتن را به طور مقطعی برای آن ها امکان پذیر می سازد. مشکل عمده ی این اورتز مصرف انرژی متابولیکی بالای آن است. این تحقیق با هدف پیدا کردن موثرترین پارامترهای گذرای مربوط به راه رفتن بر میزان مصرف انرژی و پیشنهاد الگوی جدید برای راه رفتن پاراپلیژیک انجام گرفت. برای این کار پس از اخذ داده ها سینماتیک از یک بیمار قطع نخاعی در حال راه رفتن با این اروتز در یک آزمایشگاه آنالیز حرکتی، یک مدل رباتیکی پنج درجه آزادی در فضای سه بعدی انتخاب شد و با استفاده از معادلات دینامیکی حاکم بر سیستم و محاسبه ی انرژی مکانیکی مورد نیاز در طول یک قدم، موثرترین پارامتر در مصرف انرژی از روش RSM مشخص و بر اساس این پارامترها یک الگوی جدید جهت کاهش انرژی برای راه رفتن پاراپلیژیک پیشنهاد گردید. نتایج نشان داد که موثرترین پارامتر بر مصرف انرژی مقدار زاویه ای است که کل بدن در طول فاز استنس حل این پا در صفحه ی ساژیتال جاروب می کند و بهترین روش برای کاهش مصرف انرژی کاهش طول گام و افزایش تعداد گام ها بر واحد زمان است.

کلیدواژه ها:

بیمار قطع نخاعی ، اورتز ARGO ، بهینه سازی ، مصرف انرژی