بررسی اثربخشی درمان مبتىی بر قصه درمانی گروهی بر اختلال اضطراب و مهارت اجتماعی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر قصه درمانی گروهی بر اختلال اضطراب و مهارت اجتماعی بود. روش پژوهش از نوع تجربی، پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود که در سال تحصیلی 97-1396 در یکی از مدارس منطقه 4 شهر تهران انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه مراجعه کنندگان با دامنه سنی 11-10 سال، دارای سطح بالای اضطراب و مهارت اجتماعی پایین در مدرسه منصور نفر در منطقه 4 شهر تهران بودند که به شکل تصادفی ساده به دو گروه کنترل و آزمایش گمارش شدند. آزمودنی های گروه آزمایش، به مدت 6 جلسه 90 دقیقه ای درمان بوسیله قصه را دریافت کردند. در حالی که برای آزمودنی های گروه گواه چنین برنامه ای ارایه نشد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های الف) مقیاس تجدیدنظر شده ی اضطراب آشکار کودکان (RCMAS)، مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون (MESSY) بود که در دو نوبت به صورت پیش آزمون و پس آزمون برای شرکت کنندگان هر دو گروه اجرا شد. به منظور تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار SPSS و روش تحلیل کوواریانس تک متغیره (انکووا) استفاده شد. نتایج نشان داد قصه درمانی در کودکان بر اضطراب آشکار (P> 0/01, F=32/957) و مهارت اجتماعی (P> 0/05, F=8/186) تاثیر معنی دار داشته است؛ به طوری که پس از مداخله آزمایشی، میانگین گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در هر سه متغیر به طور معناداری بیشتر بود. مجذور سهمی اتا اندازه این اثر را برای کنترل خشم 0/83، اضطراب آشکار 0/54 و برای مهارت اجتماعی 0/23 نشان داده شده است. بر اساس این نتایج، قصه درمانی در کودکان که هدف آن استفاده از قوه ا دراک و تصویرسازی است، موجب بهبود اضطراب آشکار و مهارت اجتماعی کودکان شده و زمینه را برای سلامت عمومی بهتر آنها فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

اضطراب آشکار ، مهارت اجتماعی ، قصه درمانی کودکان