مسیله تزاحمات اخلاقی و راه حل مطلوب آن

این مقاله، تزاحمات اخلاقی مردان و زنان را در حکمت 234 نهج البلاغه بررسی و تحلیل می کند. ابتدا موجزوار به پیشینه ی مباحث نظری نسبیت و اطلاق در اخلاق و سپس، به دو شیوه ی فقیهان و فیلسوفان اشارهمی شود. اول، قاعده ی کل ما بالعرض لابد ان ینتهی الی مابالذات است که فیلسوفان برآن معتدند به این بیان که ارزش هایی مانند تکبر، بخل و ترس بسان عدل و ظلم، برای زنان و مردان جزو عناوین ذاتی نیستبلکه همچون صدق و کذب از عناوین عرضی به حساب می آیند. دوم، قاعده ی اولی وثانوی است که روش فقیهان بوده و با عنایت به باب تزاحم در مقام رفتار، به حل آن اقدام می شود.

کلیدواژه ها:

تزاحم اخلاقی ، ارزش ، فیلسوفان ، فقیهان ، ذاتی ، عرضی