نقش توسعه ی کریدوری و حمل ونقل محور مبتنی بر ریل در پایداری کلان شهر مشهد

هدف پژوهش، بررسی پایداری مشهد بر پایه ی توسعه ی کریدوری و حمل ونقل محور مبتنی بر ریل است. روش تحقیق، از نوع توصیفی- تحلیلی است و برای جمع آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای، میدانی و پایگاه داده GIS استفاده شده است. جامعه ی آماری، جمعیت ساکن در شعاع 800 متری چهار ایستگاه قطار شهری استند که 319 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. شاخص های پژوهش عبارتاند از: درجهی اختلاط کاربری، تراکم جمعیت، نرخ رشد جمعیت، دسترسی به ایستگاه های ترانزیت، الگوی سفر کاری و اثرات زیست محیطی حملونقل. نتایج نشان میدهد در بیشتر محدوده های ایستگاه ها، غلبه با درجه ی اختلاط کاربری متوسط است و تراکم جمعیتی با حد مطلوب پایداری فاصله ی زیادی دارد. همچنین، بیش از %60 سفرهای کاری به خارج از محدوده ی سکونت صورت میگیرد و باعث استفاده از وسایل نقلیه ی موتوری (به ویژه اتومبیل، اتوبوس و تاکسی) میشود. بررسی های نشان میدهد که سرانه ی کل تولید کربن 0/0011 تن و سرانه ی کل جاپای اکولوژیک این بخش 5/89 مترمربع است و کمترین سهم آن متعلق به قطار شهری 0/0026 مترمربع است. بر اساس آثار تسلط الگوی شهر ماشینی در مشهد، بازساخت زمین و حمل ونقل بر پایه ی الگوی توسعه ی کریدوری و حملونقل محور مبتنی بر ریل، میتواند گام مهمی جهت دستیابی به توسعه ی پایدار و بهبود کیفیت محیط شهری باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری شهری ، توسعه ی کریدوری و حمل ونقل محور ، مشهد