پیش بینی گرایش به اعتیاد براساس ویژگی های شخصیتی و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

این مطالعه با هدف پیش بینی گرایش به اعتیاد دانشجویان شهر کرمان بر اساس عوامل شخصیتی (NEO)و متغیر تاب آوری انجام شد .مواد و روش ها: این پژوهش ازنوع توصیفی تحلیلی است که دردانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1394 اجراشده است. جامعه پژوهش راکلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان تشکیل می دادندکه ازاین جامعه به روش نمونه گیری تصادفی ساده 133نفرانتخاب شده است .وجهت بررسی وضعیت ویژگی های شخصیتی،تابآوری وآمادگی به اعتیاد پرسشنامه های مربوطه دربین دانشجویان توزیع وپس ازتکمیل گردآوری گردید .ابزار مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات، سه پرسش نامه استعداد اعتیاد دهکردی، پرسش نامه تاب آوری کونرودیویدسون و پرسش نامه پنج عاملی (NEO)بود. اطلاعات گردآوری شده دراین پژوهش، با استفاده ازروش های آمارتوصیفی و ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و آزمون رگرسیون خطی و با به کارگیری نرم افزار SPSS 16مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.یافته های پژوهش:بین ویژگی های شخصیتی روان رنجورخویی و گرایش به اعتیاد p<0/05)، (r= 0/21، برون گرایی و گرایش به اعتیاد p<0/01)، (r= -0/28، انعطاف پذیری یا پذیرش و گرایش به اعتیاد p<0/05)، (r= -0/18، دلپذیر بودن یا توافق و گرایش به اعتیاد p<0/01)، (r= -0/60، باوجدان بودن یا وظیفه شناسی و گرایش به اعتیاد p<0/01)، (r= -0/50، در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان رابطهی معناداری وجود داشت .بحث و نتیجه گیری:بر اساس یافته ها هر چقدر ویژگی روان رنجورخویی در دانشجویان بیشتر باشد، گرایش به اعتیاد نیز در آنان بیشتر می شود ولی هر چقدر ویژگی های برون گرایی، انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و باوجدان بودن در دانشجویان بیشتر باشد، گرایش به اعتیاد در آنان کمتر می شود و بالعکس؛

کلیدواژه ها:

گرایش به اعتیاد ، تاب آوری ، ویژگی های شخصیتی ، پیش بینی ، علوم پزشکی کرمان