اثر بخشی آموزش حل مساله برسازگاری اجتماعی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان ایرانشهر

یکی از مباحثی که همواره در آموزش دانش آموزان مورد نظر قرار میگیرد یافتن روشهای کارآمد برای بهبود فرایند تدریس به منظور شکوفایی استعدادهای دانش آموزان میباشد. از این جهت هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش حل مساله بر سازگاری اجتماعی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و نمونه آماری پژوهش شامل 60 نفر از دانشآموزان مقطع متوسطه شهر ایرانشهر بود. در پژوهش حاضر به منظور نمونهگیری، از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد و ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان سینها و سینگ1993 و پرسشنامه انگیزش تحصیلی والراند1992 بود. جلسات آموزشی به صورت 8 جلسه 60 دقیقه ای برای دانش آموزان اجرا شد پس از جمع آوری داده ها و به منظور کنترل اثر پیش آزمون بر پس آزمون از تحلیل کواریانس استفاده شد .داده ها توسط نرمافزار آماری SPSS 18 تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان دهنده تفاوت معنادار (Sig.< 0/001) سازگاری اجتماعی و تفاوت معنادارSig.<0/001 در انگیزش تحصیلی در دو گروه بود. به طور خلاصه میتوان بیان داشت که آموزش از طریق حل مساله بر سازگاری اجتماعی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان اثر دارد.

کلیدواژه ها:

حل مساله ، سازگاری اجتماعی ، انگیزش تحصیلی ، دانش آموزان