اثربخشی بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری بر بهبود برنامه ریزی- سازماندهی کارکردهای اجرایی دانش آموزان با اختلال ریاضی پایه پنجم

این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی، رویکرد رفتاری- شناختی بر خرده مقیاس برنامه ریزی و سازماندهی کارکردهای اجرایی دانش آموزان پایه پنجم دارای اختلال ریاضی انجام شد. برای انجام تحقیق از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پایه پنجم سال تحصیلی 1394-1393 دارای اختلال ریاضی شهر بندرعباس که به مرکز اختلال یادگیری آموزش و پرورش استثنایی بندر عباس مراجعه کردند، می باشد. تعداد این دانش آموزان حدود 98 نفر می باشد. از بین این مراجعین تعداد 40 نفر از دانش آموزان پایه پنجم دارای اختلال ریاضی انتخاب شدندو به روش تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر نیز در گروه کنترل جایگزین شدند. در گروه آزمایش مداخله بازی درمانی طی 20 جلسه 45 دقیقه در طی 20 روز (هر روز) اجرا شد. از سه ابزار آزمون ریاضیات ایران کی مت محمداسماعیل(1389)، آزمونی آندره (1942) استفاده شد. برای آزمون فرضیات از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که بازی درمانی در بهبود فرایند سازماندهی- برنامه ریزی دانش آموزان با اختلال یادگیری ریاضی تاثیر معنی داری نداشته است.

کلیدواژه ها:

اختلال ریاضی ، کارکرد اجرایی ، بازی درمانی ، پایه پنجم