بررسی رابطه استرس شغلی با تاب آوری در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

مقدمه: مهمترین هدف هر سازمان دستیابی به بالاترین سطح بهره وری ممکن یا بهینه است که یکی از عوامل اساسی درافزایش کارایی و بهره وری تاب آوری افراد می باشد که در افراد مختلف متفاوت میباشد که این تفاوت ممکن است ناشی از تاب آوری و یا استرس شغلی باشد که درصورت بی توجهی به آنها باعث کاهش بهره وری فرد میشود لذا هدف این مطالعه بررسی رابطه بین استرس ضغلی با تاب آوری در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه می باشد روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت توصیفی ، پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان مشغول به خدمت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1392 برابر 1150 نفر بودند. حجم نمونه براساس فرمول کوکران برابر 288 نفر انتخاب شد که از روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین جامعه آماری برگزیده شدند . در این پژوهش مطالعات میدانی از پرسشنامه استرس شغلی HES، پرسشنامه تاب آوری کانر استفاده شده است. نتایج حاصل از پرسشنامه ها به وسیله نرم افزار SPSS 18 با استفاده از شاخص ها و روشهای آماری تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: با توجه به یافته های مطالعه بین استرس شغلی و تاب آوری رابطه منفی و معنی داری وجود دارد به طوری که با افزایش (کاهش) یکی از متغیرها دیگری کاهش (افزایش) می یابد (P-Value<0/05). نتیجه گیری: با توجه به اینکه پژوهش حاضر به منظور کسب اطلاعات پایه از همبستگی تاب آوری با فرسودگی شغلی و استرس شغلی انجام شده است، پیشنهاد میشود که در پژوهشهای بادی به صورت مستقیم و به روش تجربی نقش آموزش ظرفیت ها و مهارت های تاب آوری و پیش بینی کننده های مربو به آن بر استرس شغلی مورد بررسی و پژوهش قرار گیرد .

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، تاب آوری ، کارکنان ، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه