بررسی قابلیت های اجرایی نمایشنامه ی هملت با نگاهی به نمایش هملت به کارگردانی توماس اوسترمایر

مدتهاست کارگردانان تیاتر به این نتیجه رسیدهاند که اجرای یک اثر کلاسیک با رویکردکاملا سنتی و وابسته به خود متن برای روزگار کنونی نه تاثیرگذار است و نه ارزشمند.بلکه می بایست با دراماتورژی 1 صحیح و به کارگیری ظرفیت های متن، اثر را با دیدگاه های معاصر سازگار کرد و این نه تنها اشتباه نیست، بلکه لازم است.این رویکرد آزاد و مطلوب نسبت به آثار کلاسیک میتواند زمینه ساز اجراهایی چشمگیر شود که از نظر نگارنده، هملت نمایش 2 توماس اوسترمایر 3 یکی از این اجراهاست؛ نمایشی که دربخش تیاتر ملل و مسابقه ی بینالملل سی و چهارمین جشنواره ی بین المللی تیاتر فجر حضور داشت. در این نوشتار به بررسی اجرایی خواهیم پرداخت که در تاریخ 8 بهمن 1394 در تالاروحدت )رودکی( تهران روی صحنه رفت هملت ی متفاوت و نو، صریح و خشن، و پر ازموقعیتهای کمیک که تمام قواعد ذهنی پیشین مخاطب را از اثر شکسپیر 4 به هم می ریزد هملت ی مدرن شده که حتی به هنراجرا 5نیز نزدیک می شود. کارگردان نمایش سعی کرده است با تقدس زدایی از نمایشنامه و چهره ها ارتباطی میان اثر و مخاطب برقرارکند که پویایی را در ذهن مخاطبش برانگیزدهملت اوسترمایر را باید یک تراژدی6مدرن دانست که به خوبی توانسته معاصر ما شود

کلیدواژه ها:

دراماتورژی ، هملت ، توماس اوسترمایر ، شکسپیر