اثربخشی واقعیت درمانی گروهی احساس تنهایی دانش آموزان پسر دبیرستانی

هدف از پژوهش میزان اثر بخشی واقعیت درمانی گروهی بر احساس تنهایی دانش آموزان پسر دبیرستانی می باشد. واقعیت درمانی یکی از جدیدترین تلاش های درمانگران در راه توصیف انسان، تعیین قوانین رفتاری و چگونگی نیل به رضایت ، خوشبختی و موفقیت محسوب می شود. در این شیوه درمان مواجه شدن با واقعیت قبول مسیولیت و قضاوت اخلاقی درباره درست و نادرست بودن رفتار مورد تاکید است. البته این شیوه فقط در مورد اکثر رفتارهای غیر عادی بکار نمی رود بلکه در مورد تمام افراد عادی و مسایل مورد علاقه آنها و تدوین شیوه صحیح تعلیم و تربیت نیز از آن استفاده می کنند. هدف اصلی واقعیت درمانی تغییر هویت ناموفق و ایجاد رفتار مسیولانه در فرد است زیرا رفتار غیرمسیولانه انسان موجب ناراحتی و اضطراب او می شود. واقعیتدرمانی، به انسان کمک میکند تا بر رفتار و انتخاب های خویش تسلط و کنترل داشته باشد. واقعیت درمانی، بر نظریه کنترل مبتنی است و فرض را بر این می گذارد که مردم، مسیول زندگی خویش و اعمال، احساسات و رفتارشان هستند. حقیقتی که در قلب این نظریه درمانی نهفته، این است که همه انسان ها در همه زمان ها در تکاپو برای پاسخ به این نیازهای اساسی هستند. افرادی که تحت واقعیت درمانی قرار دارند، روش هایی را یاد می گیرند که به کمک آنها می توانند هر گونه افکار و رفتارهای منفی که مانع دست یابی به این نیازها می شود را شناسایی و تغییر دهند. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی است. در نتیجه این تحقیق واقعیت درمانی گروهی احساس تنهایی دانش آموزان پسر دبیرستانی اثر بخش بوده است.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، واقعیت درمانی ، احساس تنهایی