اثربخشی واقعیت درمانی بر خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم ناحیه یک شهر ساری

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم ناحیه یک شهر ساری بود. روش این پژوهش کاربردی از نوع نیمه آزمایشی (با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم ناحیه یک ساری بود. در این پژوهش، 30 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در سال 1397 از مدارس ناحیه یک شهر ساری، انتخاب و به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند. روش گردآوری داده ها شامل: کتابخانه ای و میدانی بوده است. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق شامل پروتکل واقعیت درمانی و دو پرسشنامه استاندارد خلاقیت سلطانی (1379) و خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) می باشد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS 22 انجام شد. برای توصیف داده ها از شاخص های آماری میانگین و انحراف معیار، در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها و برای مقایسه میانگین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل و اثر نمرات پیش آزمون و سایر متغیر های مداخله گر بر پس آزمون، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که واقعیت درمانی موجب بهبود خلاقیت و افزایش خودکارامدی دانش آموزان می گردد.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، خلاقیت ، خودکارآمدی