مبانی نظری امام خمینی در عشق عرفانی و مقایسه آن با مبانی بنیان گذار عرفان عاشقانه، احمد غزالی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 405

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

INTCONF03_036

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397

چکیده مقاله:

از مهم ترین مفاهیم مورد تاکید در ایران اسلام مفهوم عشق است به ویژه در جریان عرفان عاشقانه و جمال گرا. این جریان که از رویکردهای بسیار مهم در تصوف و عرفان اسلامی است، پیش از احمد غزالی هم وجود داشت اما قضایی کسی بود که به آن تشخص و رسمیت بخشید. با بررسی آثار احمد غزالی، به ویژه اولین کتاب فارسی مستقل در موضوع عشق یعنی سوانح العشاق درمی یابیم که جریان عرفان عاشقانه چه در بعد نظری و چه در بعد عملی و سلوکی، دارای اصول و ویژگی هایی است که کمتر بدان توجه شده است. این پژوهش به چند مورد از این اصول نظری مستخرج از آرای خواجه احمد اشاره به آرای امام خمینی را نیز در این باره مقایسه می کند. امام خمینی به عنوان عارضی برخاسته از مکتب ابن عربی و با مشرب صدرایی، مبانی عرفان عاشقانه خراسان را به گونه ای دیگر بیان داشته است که در مقایسه، نه تفاوت های این دو عارف با یکدیگر در یک موضوع خاص قابل توجه خواهد بود. با مشخص نمودن اصول و ویژگی های نظری در آثار احمد غزالی می توان دریافت که چگونه او توانسته است جریان عرفان عاشقانه را به صورت یک جریان مساحت مستقل و شکوفا رواج دهد و در مقایسه با آرای امام در این موضوع می توان دریافت که عرفان عاشقانه خراسانی تا چه حد توانسته است در آرای عرفانی یک عارف معاصر هستند حتی با مشربی متفاوت، تاثیرگذار بوده باشد.

نویسندگان

محمد رودگر

عضو هییت علمی پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی